Πώς τα πάει στο σχολείο; Ποιες ενδείξεις θα μας οδηγήσουν σε εξειδικευμένη βοήθεια;
Είναι δύσκολο για έναν γονιό να ακούσει ότι το παιδί του δυσκολεύεται στο σχολείο… για οποιαδήποτε δυσκολία… Είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν νιώσει ότι έχει χάσει πολύτιμο χρόνο για να ενισχύσει τις δεξιότητες ή την αυτοπεποίθηση του παιδιού του. Μπορεί να θυμηθεί περιστατικά… φορές που είχε παρατηρήσει ο ίδιος αυτή τη δυσκολία αλλά σκέφτηκε ότι θα περάσει… ότι θα αλλάξει… ότι θα μεγαλώσει και θα ωριμάσει. Οι γονείς βασίζονται κυρίως στους δασκάλους για τις συμπεριφορές ή τις μαθησιακές ανάγκες των παιδιών τους. Τέτοιου είδους συμπεριφορές περιλαμβάνουν συναισθηματικές δυσκολίες, επιθετική συμπεριφορά, δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση, αναπτυξιακές διαφοροποιήσεις των παιδιών ως προς τις ικανότητές τους καθώς και μαθησιακές δυσκολίες. Κάποια παιδιά μπορεί να αλληλεπιδρούν με τα άλλα παιδιά ικανοποιητικά ενώ άλλα μπορεί να απομονώνονται και να μην είναι χαρούμενα. Σε άλλα παιδιά η διάσπαση της προσοχής τους, τους καθιστά δύσκολο να ακολουθήσουν την υπόλοιπη τάξη. Σε ότι αφορά τις μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να…
Τι είναι η ναρκισσιστική κακοποίηση
Η ναρκισσιστική κακοποίηση αποτελεί έναν από τους πιο επιβλαβείς τύπους ψυχολογικής κακοποίησης. Προκαλεί στον δέκτη της αδυναμία να σκεφτεί καθαρά ή λογικά λόγω του αυξημένου στρες και μπορεί να οδηγήσει σε επινεφριδιακή εξάντληση. Είναι πιθανό να ακολουθήσουν ποικίλα συμπτώματα που μπορεί να οργανωθούν σε δυσάρεστα σύνδρομα όπως η αγχώδης διαταραχή, η κλινική κατάθλιψη ή και τα δύο. Αυτές οι καταστάσεις αυξάνουν την ευαισθησία του ατόμου απέναντι σε όποιον του ασκεί ναρκισσιστική κακοποίηση ενώ παράλληλα μειώνουν την ικανότητα του ατόμου να αποδράσει από όλο αυτό που βιώνει. Αυτό εξηγεί το συχνό ερώτημα γιατί ο δέκτης της ψυχολογικής κακοποίησης παραμένει εγκλωβισμένος στο αρνητικό βίωμα με τον νάρκισσο για μεγάλο χρονικό διάστημα ή και για το υπόλοιπο της ζωής του χωρίς να είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει ότι καθημερινά τροφοδοτείται με σταδιακή αποδυνάμωση. Οι νάρκισσοι έλκονται από άτομα που έχουν αυξημένη ενσυναίσθηση, εμπιστεύονται, δείχνουν συμπόνια και κατανόηση και αναζητούν τα καλά στοιχεία στους…
Χειραγώγηση: Δέσμιος των άλλων
Η χειραγώγηση χρειάζεται αυτοαμφισβήτηση, ντροπή και ακύρωση του ψυχισμού του θύματος. Ένα φαινόμενο, πιο επίκαιρο από ποτέ… Πάντα εκεί μέσα σε πολλές σχέσεις… αυτές που λες «Μα πώς τον/την ανέχεται;» Είναι μία διαδικασία που φτάνει στο βάθος της ψυχής, διεισδύει τόσο προσωπικά όσο τίποτε άλλο και διατηρείται μέσα από την ενίσχυση της ντροπής, με διαρκείς δονήσεις της αυτοπεποίθησης, της ικανότητας σκέψης, της κινητοποίησης και ακόμα και με αλλοίωση της μνήμης! Ένα εντελώς θολό τοπίο και μία βαθιά σύγχυση που σε αποδυναμώνουν και σε κάνουν να αρχίζεις να πιστεύεις αυτά που λέει ο θύτης για σένα. Ναι, μπορεί να είσαι ευαίσθητος/η στη χειραγώγηση. Όσοι το έχουν βιώσει και έχουν βγει από αυτό το πιάνουν πολύ εύκολα στον αέρα. Ναι μπορεί να είσαι χειριστικός/ή. Όσοι το κάνουν είναι ο μόνος «εύκολος» τρόπος για να νιώσουν ασφαλείς. Αν δεν ξέρεις πως είναι προσπάθησε να φανταστείς το εξής: Όταν νιώθεις ότι κάτι πάει στραβά,…
Αρνητικές Σκέψεις
Όταν ένας άνθρωπος – ήδη αναπτυγμένος ή αναπτυσσόμενος – πέφτει μέσα σε διάθεση «γκρι σύννεφα», ένα από τα συνηθισμένα συμπτώματα είναι μία κολλώδης αρνητική επιχειρηματολογία ή σκέψη που μπορεί να διαρκεί για πολλές μέρες. Αυτή η σκέψη δίνει στον άνθρωπο μία ψευδή αίσθηση ελέγχου ότι αναγνωρίζει πως υπάρχει κάποιο ζήτημα που είναι σημαντικό να το διαχειριστεί ως πρόβλημα. Συνήθως, όμως, πρόκειται για μία ανθυγιεινή συνήθεια του εγκεφάλου να αναζητάει «κάποιο πιθανό πρόβλημα για να το λύσει». Το ίδιο συμβαίνει και στα παιδιά. Όλοι έχουν την τάση να δίνουν περισσότερη έμφαση σε αρνητικά πράγματα – είμαστε αρνητικά προκατειλημμένοι – επειδή πρέπει να φροντίζουμε για την επιβίωσή μας, τόσο τη σωματική, όσο και την ψυχολογική. Η συνήθεια αυτή γίνεται σταδιακά ολοένα και πιο συχνή ώστε ο άνθρωπος αδυνατεί να ξεχωρίσει με ευκολία πόσο αληθινή είναι η αρνητική σκέψη που έχει στο μυαλό του. Είναι τόσο ισχυρή συνήθεια που μπορεί να επηρεάσει τις…
Τα δύο είδη ψυχικού πόνου: αυτός που με περιορίζει και αυτός που με απελευθερώνει
Η ζωή… πόσες ποικίλες εμπειρίες μας προσφέρει… Από στιγμές απόλυτης ευτυχίας έως και στιγμές ή περιόδους που μπορεί να νιώθουμε «σπασμένοι», πληγωμένοι, αποσυνδεδεμένοι ή χαμένοι στο σκοτάδι… σαν να έχουμε χάσει τον εαυτό μας και μπορεί πια να μη μας αρέσει καθόλου αυτό που τώρα νιώθουμε ότι είμαστε. Κάπως έτσι περιγράφουν οι άνθρωποι τον ψυχικό πόνο που βιώνουν. Αν μπορούσαμε να διαλέξουμε πως ο πόνος θα επιδράσει μέσα μας τι θα επιλέγαμε; Και η απάντηση σε αυτό συνήθως είναι ένα εκ νέου ερώτημα. Τι επιλογές έχω όταν ο πόνος μόνο δυσάρεστος είναι; Στην καθημερινή κλινική πράξη μέσα από τις εξιστορήσεις των ανθρώπων αποδεικνύεται ότι ο πόνος πέρα από βαθιά θλίψη, ευαλωτότητα και ψυχική ατροφία όταν φροντιστεί κατάλληλα και έγκαιρα μπορεί να μετασχηματιστεί σε δύναμη που θα βοηθήσει την ψυχή να κλείσει η πληγή της και να αναπτυχθεί η προσωπικότητα του ανθρώπου. Οι άνθρωποι που βιώνουν ψυχικό πόνο μπορεί να θεωρούν…
Χρόνος…
Ο χρόνος στο σπίτι, στην εργασία, στις κοινωνικές συναλλαγές, στη φιλία, στην αγάπη, στον εαυτό, στον έρωτα. Ένα αγαθό που καλούμαστε να διαχειριστούμε με σύνεση, με προοπτική, με οργάνωση, χωρίς σπατάλη, χωρίς μετάνοιες, χωρίς απωθημένα. Στις περισσότερες γωνιές του διαδικτύου ανακαλύπτεις «συνταγές» για μια επιτυχημένη ζωή, για την καλύτερη διαχείριση της ενέργειας και της ύπαρξης μας. Οι απαιτήσεις και οι επιδόσεις υπό την πίεση του χρόνου και οι λίστες με όσα πρέπει να γίνουν συνήθως καπελώνουν την προσωπική ζωή και οδηγούν σε εξουθένωση που μπορεί να απειλήσει την υγεία/ή και την ψυχική υγεία. Η ευέλικτη και δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στη ζωή και την εργασία αναζητούν την ισορροπία και την αρμονία καθώς η διαχείριση της επαγγελματικής όσο και της ιδιωτικής ζωής αποτελούν ειδικά σήμερα μεγάλες προκλήσεις ενόψει της ασαφούς οριοθέτησης της φυσικής και της ψηφιακής ζωής.
Έφηβες και ΔΕΠΥ: Ο ρόλος των ορμονών
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας είναι μία παρεξηγημένη διαταραχή που επηρεάζει τα μέρη του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον σχεδιασμό, τη συγκέντρωση και την εκτέλεση εργασιών. Δεν είναι διαταραχή συμπεριφοράς. Δεν είναι ψυχική νόσος και δεν είναι συγκεκριμένη μαθησιακή ανεπάρκεια. Αντίθετα, είναι μία αναπτυξιακή διαφοροποίηση της λειτουργίας του εγκεφάλου στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί τα συστήματα αυτοδιαχείρισής του. Τα γενικότερα συμπτώματα είναι: Απροσεξία Έλλειψη συγκέντρωσης Φτωχή διαχείριση χρόνου Αδυναμία ελέγχου παρορμήσεων Υπερβολικά συναισθήματα Υπερσυγκέντρωση Εκτελεστική δυσλειτουργία Ακολουθούν πολλά άλλα χαρακτηριστικά που βοηθούν τον οργανισμό να υποστηριχθεί τη στιγμή που δεν μπορεί να προσαρμοστεί με τον τρόπο που έχει προσχεδιαστεί για τους ανθρώπους χωρίς ΔΕΠΥ (π.χ. δημιουργικότητα, καινοτομία, κλπ). Τα συμπτώματα μπορούν να ποικίλουν και χωρίζονται σε τρεις υποτύπους – απρόσεκτος τύπος, υπερκινητικός τύπος και παρορμητικός τύπος. Ανιχνεύεται στο 11% των παιδιών και στο 5% των ενηλίκων. Η κυριότερη δευτερογενής επίπτωση της ΔΕΠΥ είναι η αρνητική επίδραση στην αυτοεκτίμηση του…
Η επίδραση των «τίτλων ομορφιάς» από τη μικρή ηλικία στα κορίτσια
Τα κορίτσια δέχονται καθημερινά εκατοντάδες μηνύματα που παρουσιάζουν την ιδανική εικόνα του απόλυτου θηλυκού. Η στερεότυπη εικόνα ενός κοριτσιού-γυναίκας που είναι ψηλόλιγνη με αψεγάδιαστα μαλλιά, γεμάτο στήθος, λεπτή μέση και βαμμένη σαν μοντέλο υπάρχει παντού. Τι επίδραση μπορεί να έχει στο πώς νιώθουν τα κορίτσια για τον εαυτό τους; Η αυτοεκτίμηση των κοριτσιών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εμφάνισή τους καθώς η κοινωνία μας επικεντρώνεται περισσότερο στην εξωτερική τους εμφάνιση σε σχέση με τα αγόρια. Για τα αγόρια, ισχύουν πριγκιπικά χαρακτηριστικά όπως να είναι ρωμαλέα, έξυπνα, γενναία και ανεξάρτητα. Κοινωνικά μιλώντας τα αγόρια θεωρούνται εκ φύσεως πιο ικανά και ενθαρρύνονται να ακολουθούν τους στόχους τους. Αν τα κορίτσια δεν είναι ελκυστικά, τότε δεν υπάρχουν υψηλές προσδοκίες και εισπράττουν λιγότερους επαίνους. Στην παιδική ηλικία, το νευρωνικό δίκτυο του εγκεφάλου συνεχώς δραστηριοποιείται δημιουργώντας ισχυρές συνάψεις που θα καθορίζουν τις αποφάσεις για τον άνθρωπο στη συνέχεια της ζωής του. Τα παιδιά είναι…
Νέοι και «κοινωνική» απειθαρχία: γιατί συμβαίνει;
Είμαστε μπροστά ή για την ακρίβεια μέσα σε μια πανδημία. Και αυτό είναι κάτι καινούριο για όλους μας. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής μοιάζει καταστροφικό. Ωστόσο, μετά από το πρώτο σοκ έχουν αρχίσει να έρχονται στην επιφάνεια δεύτερες πτυχές που δείχνουν πόσο ωφέλησε τον πλανήτη μας η απουσία της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ωστόσο, ένα σημαντικό φαινόμενο που απαντάται σε πολλές χώρες αυτές τις μέρες είναι ένα είδος απειθαρχίας προς τις συστάσεις των ειδικών και των κρατικών κανονισμών για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης της πανδημίας κυρίως από νεαρούς ανθρώπους. Πρόκειται για ένα είδος εγωισμού, ανευθυνότητας, ηλιθιότητας, χαμηλής ενσυναίσθησης ή συνηθισμένου κοινωνικού φαινόμενου; Πριν δυσανασχετήσετε με τους απείθαρχους νέους και νέες μας ακούστε το εξής: εκ φύσεως, είμαστε φτιαγμένοι να κρατάμε τις αρνητικές εμπειρίες μακριά μας για πολλούς λόγους. Το φαινόμενο αυτό το ονομάζουμε άρνηση και ανήκει στους ψυχολογικούς μηχανισμούς που οι άνθρωποι διαθέτουν για να μπορούν να επιβιώσουν μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Οι…
Πώς είναι να ζεις με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα (ADD/ADHD)
Για πολλούς ανθρώπους από εμάς με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα, η ντροπή (ἐν+τρέπω σημαίνει κρατώ μέσα μου)είναι ένα από τα συναισθήματα με τα οποία γαλουχηθήκαμε μιας και πιάναμε τον εαυτό μας διαρκώς πιο πίσω σε εργασίες, συζητήσεις και κοινωνικές δεξιότητες δίπλα σε ένα παράλληλο σύμπαν που κινείται σε διαφορετικούς ρυθμούς και φροντίζει να μας υπενθυμίζει την «ανεπάρκειά» μας σε κάποιους τομείς της ζωής. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η μειωμένη αυτοεκτίμηση αποτελεί πλέον ένα από τα 3 κυρίαρχα συμπτώματα μαζί με την δυσκολία οργάνωσης και τήρησης χρονοδιαγραμμάτων που θέτουν και την τελική διάγνωση για την ADD/ADHD. Η πρώιμη ενημέρωση και αντιμετώπιση των δυσκολιών πρωταρχικά σε συναισθηματικό επίπεδο και παράλληλα σε πρακτικό επίπεδο μπορεί να τροφοδοτήσει με απίστευτη ώθηση τις μοναδικές δημιουργικές ικανότητες των ανθρώπων με διαφορετική νευρο-καλωδίωση. Ακόμη και η ύστερη αναγνώριση της κατάστασης αποτελεί πολύ ανακουφιστική διαδικασία γνωριμίας με τον εαυτό μας με έναν νέο τρόπο.…
