Στο σχολείο, στις δραστηριότητες, στο σπίτι. Η δυσκολία της σύγκρισης μεταξύ των παιδιών
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί αυτές τις μέρες είναι το πώς να βοηθήσουν ένα παιδί που όταν συγκρίνεται με άλλους βρίσκει τον εαυτό του πάντα κατώτερο. Γεμίζει με συναισθήματα που το δυσκολεύουν… θυμώνει, πεισμώνει, νιώθει άγχος και ανασφάλεια, αποφεύγει και αρνείται να συνεργαστεί στο σχολείο, στο σπίτι ή στις δραστηριότητες. Οι ενήλικες βιώνοντας και εκείνοι τα δικά τους συναισθήματα… αυτά της κούρασης από αυτές τις συμπεριφορές αλλά και τη δική τους καθημερινή κούραση, θυμό από τις αντιδράσεις του παιδιού αλλά κυρίως απογοήτευση επειδή δεν έχουν μάθει πώς να αντιμετωπίζουν τις συναισθηματικές διακυμάνσεις ενός παιδιού ψάχνουν λύσεις για το πώς μπορούν να το αλλάξουν. Η αλήθεια είναι ότι ο αληθινά βοηθητικός τρόπος είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που οι ενήλικες φαντάζονται. Η αλλαγή που προσδοκάται δε θα γίνει στο παιδί. Θα γίνει στη μεταξύ τους σχέση, από το ταυτόχρονό τους μεγάλωμα, και μέσα…
Επικοινωνία μέσα σε διαφορετικούς τύπους οικογένειες
Παρουσίαση στο Επιστημονικό συνέδριο «Σύγχρονες Τάσεις στην Κοινωνική Προστασία: Προτάσεις και Προοπτικές» με αντικείμενο «Στρατηγικές λειτουργικής επικοινωνίας και συμπόρευσης μελών οικογενειακού συστήματος» Πριν από χρόνια, μόλις ολοκλήρωσα τις βασικές σπουδές στην Ψυχολογία για ένα πράγμα ήμουν σίγουρη: δεν ήθελα ποτέ να δουλέψω με παιδιά. Νόμιζα ότι για να δουλεύει κανείς με παιδιά ήταν μία τεράστια ευθύνη γιατί θα έπρεπε να μάθω τα πάντα γι’ αυτά. Και έτσι είναι. Ο κόσμος των ενηλίκων φαινόταν πιο απλός. Πολύ γρήγορα έφτασε ο καιρός να δουλέψω σαν Ψυχολόγος, στο Αννουσάκειο Θεραπευτήριο και εκεί συνάντησα πολλά παιδιά! Παιδιά 50 ετών και άνω. Ήταν τα παιδιά των ανθρώπων που ζούσαν στο Αννουσάκειο. Στην αρχή, ξεκινούσαν να μιλούν σαν ενήλικες, όμως όταν ανοίγονταν βαθιά άκουγα παιδιά πικραμένα που με δυσκολία επισκέπτονταν τον ανήμπορο πια γονιό τους είτε γιατί δυσκολεύονταν να διαχειριστούν τη σταδιακή του απώλεια είτε γιατί παρέμενε ανοιχτό το εσωτερικό ψυχικό τραύμα που κουβαλούσαν από τη…
Έχει το παιδί μου ΔΕΠΥ. Τι μπορώ να κάνω εγώ γι΄αυτό;
Αρχικά, η ΔΕΠ(Υ) ή αλλιώς Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα αφορά έναν άνθρωπο με διαφοροποιημένο νευρολογικό σύστημα για το οποίο δεν υπάρχει ούτε διαδεδομένη διαθέσιμη ενημέρωση αλλά ούτε και εκπαιδευτικό σύστημα να βοηθήσει ένα παιδί να αναπτυχθεί με αποδοχή. Με αυτά σαν δεδομένα, η απάντηση στο τι μπορεί να κάνει ένας γονιός για το παιδί του που έχει διαγνωστεί με ΔΕΠ(Υ) είναι: έναν αγώνα καθημερινής ενημέρωσής του για τη συνθήκη της ΔΕΠΥ και των ερευνών που προσφέρουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες για να τον βοηθήσουν να καταλάβει αυτό που ήδη ζει με το παιδί του. Με τον τρόπο αυτό ο γονιός μπορεί να ρυθμίσει τα δικά του έντονα συναισθήματα που πηγάζουν από το κατακρήμνισμα των προσδοκιών που θα μπορούσε να έχει αν το παιδί του δεν είχε ΔΕΠ(Υ) και να αντιμετωπίσει καλύτερα αυτή τη διαρκή γονεΐκή ψυχική κούραση. Τα παιδιά με ΔΕΠ(Υ) συχνά αντιδρούν σαν αιλουροειδή μέσα σε ζούγκλα.…
Ευχές για τη νέα χρονιά 2023
Ας γεμίσουμε το νέο χρόνο με λουλούδια, μοίρασμα, αγάπη, χαμόγελα, πίστη, αφοσίωσηευγένεια και καλοσύνη! Κάθε σας καλή ευχή να πραγματοποιηθεί! Καλό 2023! Και μην ξεχνάτε… το νου σας στα παιδιά!Σε αυτά που συναντάμε αλλά και σε αυτά που κουβαλάμε ως πρωτογενή φλοιό του εαυτού μας!
Ο Παιδαγωγός και η αυτοφροντίδα του
Μιας και το διαδίκτυο έχει γεμίσει με συμβουλές που μπορούν οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους για το άνοιγμα των σχολείων εδώ μία χρήσιμη λίστα για τον Παιδαγωγό και τη δική του αυτοφροντίδα για να μειώνει το άγχος από την καθημερινότητα του. Έχουμε και λέμε λοιπόν… 1) Αποφασίστε ποιοι κανόνες θα ωφελήσουν συνολικά την τάξη σας και τι προσδοκίες έχετε από τα παιδιά σας. Τα ΜΗΝ και τα ΔΕΝ (δεκάλογοι, κανόνες, κλπ.) πολλές φορές δε δίνουν μία ξεκάθαρη εικόνα προς το παιδί για το πως μπορεί να φέρεται, ειδικά όταν δυσκολεύεται με κάτι. Η συζήτηση για το τι περιμένουμε από αυτά δίνει την ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων και η οικειότητα βαθαίνει μεταξύ ενήλικα και παιδιού προβλέποντας την καλύτερη συνεργασία μεταξύ τους. Επιπλέον, η σημαντικότερη δουλειά που χρειάζεται να γίνει από τις πρώτες μέρες του σχολείου είναι να διδαχθούν τα παιδιά δεξιότητες επίλυσης συγκρούσεων και να εξασκηθούν με παιχνίδια ρόλων. 2)…
Βελτίωσε τη διαχείριση του άγχους σου και θα βελτιώσεις όλες τις σχέσεις σου
Στο τέλος της ημέρας το μόνο που χρειάζεται να ξέρεις είναι ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας ήσουν ο εαυτός σου και όχι το άγχος σου, ειδικά με τον/την σύντροφό σου και τα παιδιά σου. Όταν ζεις με υπερβολικό άγχος δε χρειάζεται να βρεις χρόνο για να βελτιώσεις τις ψυχικές λειτουργίες σου αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι να επενδύσεις τον χρόνο που περνάει ούτως ή άλλως στο μονοπάτι γνωριμίας με τα δύσκολα και – συναισθηματικά – ακριβά βαρίδια που επιδρούν σε όλα τα επίπεδα της ζωής σου. Περισσότερα προβλήματα και λιγότερος έλεγχος είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά όταν μεταθέτεις την ευθύνη των αντιδράσεων σου στους άλλους ανθρώπους και όχι στα ενσωματωμένα μοτίβα που έχουν καθιερωθεί στους νευρώνες σου. Για παράδειγμα, αν ζητήσεις από το παιδί σου να τακτοποιήσει τα παιχνίδια στην αυλή και δεν το κάνει μπορεί να θυμώσεις μαζί του επειδή το ένστικτό σου λέει ότι έχεις αποτύχει σαν…
Λέω ΜΗΝ στο παιδί μου, αλλά εκείνο δε μ’ ακούει.
Σας έχει συμβεί ποτέ να ζητήσετε από το παιδί σας να ΜΗΝ κάνει κάτι όπως να μην παίζει με το βαρύ γυάλινο βάζο, να μην βάζει πολύ φαγητό στο κατοικίδιο σας, να μην αφήνει τα παπούτσια στη μέση του διαδρόμου και πολλά άλλα ΜΗΝ; Δε χρειάζεται να απαντήσετε… αναστενάξτε ελεύθερα! Αυτό συμβαίνει με όλα τα παιδιά και αυτό ακριβώς μας δείχνει κάτι πολύ συγκεκριμένο για τα παιδιά. Ας συνεχίσουμε όμως λίγο ακόμα το προηγούμενο σενάριο… Και ενώ λέτε το ΜΗΝ με κάθε αυθόρμητο τόνο σας έχει προικίσει η γονεϊκή σας φύση παρατηρείτε λίγο πριν την εκτέλεση του ΜΗΝ να σας κοιτά βαθιά στα μάτια, άλλοτε κλεφτά και άλλοτε απροκάλυπτα έχοντας ίσως και ένα ελαφρύ χαμόγελο ή μία σπίθα στα μάτια για να συμπληρωθεί το προφίλ του «παραβάτη» του ΜΗΝ σας. Και δεν ξέρετε με τι να θυμώσετε τελικά περισσότερο. Με το ότι εκφράσατε το ΜΗΝ σας; Με το όλο αποφασιστικότητα…
Σχολική χρονιά για παιδιά με βαριές ταμπέλες
(όπως μπελάς, ανυπόφορη, ανυπόμονος, φασαρίας, τεμπέλα, κλπ.) Ελίνα Πετράκη, MSc Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και ενηλίκων Για τα περισσότερα παιδιά οι μέρες πριν την επιστροφή στο σχολείο είναι περίοδος ανυπομονησίας, αγωνίας και χαράς. Εκτός… αν το παιδί φοιτά για πρώτη φορά ή εκτός … αν δεν ενισχύθηκε αρκετά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης φοίτησης του ή εκτός … αν αντιμετωπίζει το ίδιο ή η οικογένειά του θέματα υγείας/πένθος/απώλεια ή εκτός … αν ξεκινάει τη χρονιά με βαριές ταμπέλες που δεν το κολακεύουν. Η απόκτηση του καθημερινού ρυθμού και η τήρηση του προγράμματος δεν είναι εύκολή υπόθεση όχι μόνο για τα παιδιά αλλά ούτε για τους γονείς. Για όλους χρειάζεται η περίοδος προσαρμογής όμως για άλλους γίνεται γρήγορα και αβίαστα ενώ για άλλους χρειάζεται περισσότερος χρόνος και προσπάθεια για να προσαρμοστούν στις αλλαγές και στις απαιτήσεις. Η προετοιμασία του παιδιού και της οικογένειας θα μειώσει πιθανό άγχος και αναστάτωση που μπορεί…
Ο πόνος και η απογοήτευση δεν είναι φυσιολογικές συνθήκες στη ζωή μας
Οι γονείς μερικές φορές πιστεύουν ότι η πολύ κατανόηση και η προστασία των παιδιών τους δε θα τα προετοιμάσει αρκετά ώστε να μπορούν να αντέξουν την πραγματικότητα. Όσοι αρνείστε να γίνετε ο ασφαλής τόπος για τα παιδιά σας λόγω της κάκιστης ιδέας ότι “ο αληθινός κόσμος δε θα τα προστατέψει”, φυσικά και δε θα το κάνει και γι’ αυτό χρειάζεται να τους μάθετε πως μοιάζει η αγάπη έτσι ώστε να μπορούν εκείνα να την αναγνωρίζουν όταν κάποιος τους φέρεται άσχημα. Μην τους δίνετε την εντύπωση ότι ο πόνος και η απογοήτευση είναι φυσιολογικά”. Στην πραγματικότητα, ο δυνατός, ασφαλής δεσμός ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά βοηθά στην υγιή ανάπτυξη της ρύθμισης των συναισθημάτων και οδηγεί τα παιδιά να γίνουν ανθεκτικοί ενήλικες. Μπορούμε να διδάξουμε τα παιδιά μας πως είναι ο πραγματικός κόσμος χωρίς να υπερβάλουμε και να κάνουμε τον τωρινό τους κόσμο πιο σκληρό για εκείνα.
Μέσα στα πρώτα 3 λεπτά!
Το ξέρετε ότι η ποιότητα της επικοινωνίας των ζευγαριών φανερώνεται μέσα στα πρώτα 3 λεπτά της αρχικής τους συνομιλίας; Οι λέξεις που πληγώνουν, τα Εσύ μηνύματα, η απόδοση ταμπελών, η ερμηνεία των κινήτρων, η κριτική σκέψη, τα ανεξάρτητα αλλά και το κοινό τραύμα αποκαλύπτονται μετά από την προσεκτική παρατήρηση εντός του θεραπευτικού πλαισίου και μετασχηματίζονται με φροντίδα και εμπιστοσύνη αλλά και πολλές αυτοαποκαλύψεις. αναΠΝΟΗ
